Marianna Załuska - zakonnica w rycerskim przebraniu

Po najeździe szwedzkim szkolnictwo łowickie upadło. Pierwszorzędnym miejscem nauki była fundacja pijarów. Siostry bernardynki za wszelką cenę chciały poprawić sytuację nauczania w mieście. Przełożona, jeszcze wtedy, nieklauzurowych  bernardynek Marianna Załuska starała się na wszystkie sposoby przywrócić siostrom fundację. Bernardynki były w trudnej sytuacji, ponieważ ich klasztor został oddany w ręce pijarów, jednocześnie utraciły one miejsce do spotkań z dziećmi. 

Oburzona złamaniem woli fundatora Marianna, wystąpiła do Kongregacji w Rzymie. Tymi słowami przedstawiła swoje postulaty: 

"Jesteśmy uciśnione i pobożna intencja fundatora poniosła bezprawie, przeto najpokorniej prosimy Wasze Eminencje, ażebyśmy mogły zgodnie z tą fundacją zatrzymać i zachować te dobra, jako własne i by Ojcowie Pijarzy zechcieli z tego klasztoru odejść i nam go przekazać....”. 

Gdy Prymas łowicki zmarł siostra Załuska postanowiła dłużej nie czekać i wziąć sprawy w swoje ręce. Gdy Ojcowie Pijarzy odprawiali nabożeństwa, siostry w przebraniach rycerzy wtargnęły do środka i z pomocą krewnych zajęły klasztor. Arcybiskup gnieźnieński, Andrzej Olszowski, przywrócił siostrom ich fundację.

Prymas Mikołaj Prażmowski, który wydał decyzję w roku 1671 o przejęciu klasztoru przez Zakon Pijarów - portret w łowickiej Katedrze

Współczesny widok łowickiego kościoła oo. pijarów,
którzy zostali przepędzeni przez "rycerskie bernardynki" na czele z Marianną Załuską

Na podstawie: http://www.bernardynki.lowicz.opoka.org.pl/tekst/sa2.html

Fundatorzy klasztoru 

Kościół i klasztor Zgromadzenia Sióstr Bernardynek w Łowiczu powstał w 1650 roku z fundacji Marcina i Eufrozyny Sadowskich. Architektura utrzymana jest w stylu barokowym. Ołtarz główny wykonany z materiałów drewnianych z XVII wieku natomiast ołtarze poboczne pochodzą z XVIII wieku. W okresie drugiej wojny światowej do klasztoru znoszono rannych i poszkodowanych. Sam klasztor poniósł straty, zerwany dach, powybijane okna i zniszczone ściany. Po wojnie zostały wykonane zmiany. Część klasztorku odbudowano, jednak większość zostało zburzona a terytorium przeznaczone na budowę nowego osiedla. Odbudowany budynek trzyma się do dziś, a mieszkające w nim siostry czują się tu dobrze. 

Barokowy ołtarz w kościele

Detal ołtarza (anioł) oraz portret św. Klary

ZAPRASZAMY NA WYWIAD!!!

Rozmównica

O historii łowickich bernardynek opowiada Siostra Daniela

Furta klasztorna...

Barokowy kościół sióstr bernardynek w Łowiczu

Ołtarz główny w kościele przy klasztorze sióstr bernardynek 

Detale w ołtarzu głównym

Bernardynki kobietami baroku?
 
Można zadać pytanie: dlaczego akurat bernardynki? 

Hmmm, kiedy usłyszałyśmy o kobietach z okresu baroku z naszej okolicy, zaczęłyśmy myśleć o wszystkich ważnych wydarzeniach z przeszłości i o ich bohaterach. Niestety zasługi z tego okresu zawdzięczamy mężczyznom, ponieważ w tych latach na terenach Łowicza  i okolic urzędowali prymasi, którzy nie mieli żon. 

Właśnie wtedy zrodził się pomysł, że to  łowickie bernardynki będą bohaterkami  naszego bloga. Żyły one na terenach Ziemi Łowickiej już parę wieków przed barokiem i trwają już kilka wieków po tej epoce. Wniosek jest prosty: W czasach barokowych też tutaj były. To właśnie one zajmowały się wtedy wychowaniem i szkoleniem dziewczyn. Zresztą co tu więcej pisać, po prostu zachęcamy do obejrzenia wywiadu z łowickimi bernardynkami -“ naszymi kobietami baroku.

 Michalina Stefańska podczas rozmowy z bernardynkami